Την άποψή του για το ισχύον σήμερα εκλογικό σύστημα ανάδειξης βουλευτών και Κομμάτων, καθώς και ποιο είναι κατά τη γνώμη του το δικαιότερο εκλογικό σύστημα, ζήτησε από τον Γιώργο Καρασμάνη, τοπικό Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης.
Η απάντηση του Βουλευτή και πρώην Υπουργού, ήταν η εξής:
«Κατά την προσωπική μου άποψη, το ισχύον εκλογικό σύστημα δίνει τη δυνατότητα σχηματισμού βιώσιμων Κυβερνήσεων – αυτό δηλαδή που ιδιαίτερα αυτές τις κρίσιμες περιόδους έχει ανάγκη η χώρα. Άλλωστε, η μακρά κοινοβουλευτική μου θητεία και η εμπειρία μου για τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, με έχουν πείσει ότι αυτό ακριβώς έχουμε ανάγκη: Ισχυρές Κυβερνήσεις και πολιτική σταθερότητα που είναι το Α και το Ω για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της οικονομίας.
Όμως, ενώ για τα μικρότερα Κόμματα το σύστημα είναι αναλογικό, το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο Κόμμα, αποδυναμώνει σημαντικά το δεύτερο και, συνεπώς την μείζονα αντιπολίτευση. Από την άλλη μεριά, αν πάμε στην απλή αναλογική που χαϊδεύει τα αυτιά ορισμένων ως το πλέον δικαιότερο σύστημα, θα έχουμε ως αποτέλεσμα ένα μωσαϊκό Κομμάτων στο Κοινοβούλιο και μια Κυβέρνηση πολυκομματική που θα άγεται και θα φέρεται από τα δεκανίκια που εκάστοτε θα την στηρίζουν.
Ως προς το δεύτερο σκέλος της ερώτησης για την ανάδειξη των Βουλευτών, άποψή μου είναι ότι οι μεγάλες εκλογικές Περιφέρειες, πρέπει να διαιρεθούν σε μικρότερες , ώστε ο ψηφοφόρος να έχει άμεση σχέση με τον Βουλευτή, να τον γνωρίζει καλά και αυτός να είναι υπόλογος μόνον στον ψηφοφόρο του και όχι στα οργανωμένα συμφέροντα. Επίσης πιστεύω ότι οι υποψήφιοι Βουλευτές σε κάθε Νομό θα πρέπει να τριπλασιαστούν, ώστε να μην αποτελούν μια κλειστή ¨κάστα¨ και ο πολίτης να έχει αναλογικά περισσότερες
Επειδή δε, γίνεται μεγάλος λόγος για μείωση του αριθμού των Βουλευτών από 300 σε 200- άλλοι λένε σε 150, άλλοι σε… 100 – αφού το θέλουν ας τους περιορίσουμε… αριθμητικά κατά την ποδοσφαιρική ορολογία σε μερικές… ενδεκάδες ομάδες, για να μπορεί κάθε μεγαλόσχημος οικονομικός παράγοντας να τους ελέγχει ευκολότερα και αποτελεσματικότερα. Ένα κοινοβούλιο χειραγωγημένο, πιστό υπηρέτη συμφερόντων όχι του λαού, αλλά προσώπων.
Πάγια άποψή μου – και πριν μπω στην Βουλή – ήταν και παραμένει ότι ο Βουλευτής πρέπει να είναι απόλυτα ανεξάρτητος και αδέσμευτος… Και ότι για να επιτευχθεί αυτό, η Πολιτεία οφείλει να τον στηρίζει με όλα τα μέσα, να φύγουν από τη μέση χορηγοί και σπόνσορες, ώστε να μην εκβιάζονται από διάφορους παράγοντες, οι οποίοι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν είναι να τραπεζώνουν ροδακινοπαραγωγούς, παραμονές των εκλογών προκειμένου να κατευθύνουν τη ψήφο τους.
Γίνεται επίσης από κάποιους κύκλους πολύς λόγος για το κόστος λειτουργίας της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας. Τους πληροφορώ ότι αυτό το κόστος δεν υπερβαίνει το 2‰ (δύο τοις χιλίοις και όχι το 2% δύο τοις εκατό) του συνολικού Κρατικού Προϋπολογισμού. Και αυτό αποτελεί μια αποστομωτική απάντηση σε όλους όσους μιλούν για μείωση του αριθμού των ελλήνων βουλευτών.
Ας αφήσουν λοιπόν στην άκρη τους λαϊκισμούς οι επιτήδειοι, που πολύ θα ήθελαν να χειραγωγήσουν τη Βουλή με εξαρτημένους από τα συμφέροντά τους Βουλευτές.»
Δημοσιεύτηκε στις 17 Μαρτίου, 2016
