Ο ανεξάρτητος πλέον πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ Πέλλας, Ηλίας Θεοδωρίδης στην πρώτη του συνέντευξη μετά την άρνηση για την ψήφιση του Μνημονίου, μίλησε στη Χριστίνα Παπαδοπούλου και το ''Ράδιο Πέλλα'' για τα όσα συνέβησαν.
Ποια είναι η πρώτη εικόνα που έχετε μετά τη διαγραφή σας κ. Θεοδωρίδη;

Είναι από τις πρώτες μέρες αλλαγής διότι θα έχουμε ένα νέο τοπίο μετεκλογικό στη χώρα μας διότι εξαντλείται το παλιό. Ένα θετικό που βγήκε από αυτή τη μεγάλη κρίση που χτύπησε τη χώρα είναι ότι θα έχουμε μία σοβαρή ανανέωση-αναδιάρθρωση όλου του πολιτικού σκηνικού και κυρίως των δύο κομμάτων της εξουσίας. Για τη δική σας θέση και την αποχή; Το Μνημόνιο πέρασε με βαριές απώλειες, θα έλεγα μία πύρρειος νίκη. Όχι μόνο επειδή δεν το θέλει ο ελληνικός λαός, αλλά και λόγω των διαφορών του από το πρώτο, που αφορούσε στο δημόσιο. Το δεύτερο αφορά στον ιδιωτικό τομέα. Το δημόσιο ήταν στην καρδιά της κρίσης στην Ελλάδα και έπρεπε να διορθωθεί. Ήταν αναπόφευκτη και η μείωση του μισθολογικού κόστους, κλπ. Αυτό δεν έχει καμία αναγκαιότητα και ωφέλεια και είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων. Δηλαδή, ένας κοχλίας που σε κάθε στροφή του θα πηγαίνουμε και πιο κάτω. Θα δημιουργήσει νέα ελλείμματα στα Ταμεία, στον προϋπολογισμό, θα πέσει η ζήτηση και θα βαθύνει η ύφεση. Το 2012 τα έσοδα θα πέσουν δραματικά. Θα είναι καταστροφικό για το Κράτος. Αυτό δεν χρειαζόταν τώρα στην χώρα που είναι στην μέση του γκρεμού. Τη σπρώχνει ακόμη πιο κάτω. Κάποιοι παρομοιάζουν την κατάσταση της χώρας με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης Ναι, βεβαίως μοιάζει πάρα πολύ. Γιατί εδώ έχουμε διάλυση της Μεταπολίτευσης. Όλο το μοντέλο που οικοδομήθηκε ήταν εξωφρενικό. Μοντέλο ασωτίας και αφροσύνης. Αυτή η πολιτική τάξη το δημιούργησε αυτό και τώρα έφτασε η ώρα της. Κι επειδή πηγαίναμε όλοι μαζί στον ομαδικό πολιτικό τάφο πρέπει να δούμε πως θα σταματήσει αυτή η πορεία. Μιλάνε πχ. για διαπραγμάτευση, αλλά διαπραγματευτικά ατού ουσίας δεν υπήρχαν στα χέρια της κυβέρνησης. Το πρώτο ζήτημα θα ήταν αν διόρθωναν μέσω του εθνικού ισοδυνάμου. Το αντίστροφο δηλαδή αυτής της πολιτικής που εφαρμόζεται σήμερα. Έπρεπε να μειώσουμε τα ελλείμματα. Γιατί δεν δημιουργούμε ένα αίσθημα αλληλεγγύης στο λαό να τα πάρουμε από κει που υπήρχαν; Δυόμιση χρόνια μιλάω για αυτή την πολιτική επιχειρηματολογώντας, ακόμη και για το μέγεθος των χρημάτων που υπάρχουν σε κάθε τομέα. Υγεία, λαθρεμπόριο καυσίμων, κλπ. Και δεν μπορεί να προχωρήσει αυτό. Ένιωθα ασφυξία. Το 10% της δουλειάς που έκανα σαν βουλευτής δεν αξιοποιούνταν. Κι αυτό το συναίσθημα ξέρετε είναι τρομερό. Να εργάζεσαι με όλη τη διάθεση και την επιμονή και να μην αποδίδει αυτό γιατί δεν εισακούγεσαι. Δεν υπάρχει μόνο έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά και σύγκρουση συμφερόντων. Αυτά που έλεγα ήταν συγκρουσιακά με συμφέροντα που υπάρχουν σε όλο το πολιτικό κατεστημένο της χώρας. Τώρα ποια είναι τα συναισθήματα; Απελευθέρωσης, οργής; Καλύτερα. Έχω τουλάχιστον μια ταυτότητα με τον εαυτό μου. Να κάνω και να λέω πράγματα τα οποία υπακούουν στα πιστεύω μου και σε έναν γενικό προσανατολισμό, που μπορούμε να τα μοιράσουμε με άλλους ανθρώπους με αξίες και αρχές, που είχαμε σε όλα αυτά τα χρόνια των αγώνων που κάναμε. Γιατί κοντεύαμε να ξεχάσουμε κι αυτό που ήμασταν. Αυτό που θέλει ο λαός είναι σεβασμό, όχι υποκρισία, όχι δημαγωγία, όχι λαϊκισμό. Ο κόσμος χρειάζεται να γνωρίζει ότι οι πολιτικοί του τον σέβονται και γνωρίζουν αυτό που τους συμβαίνει. Με αυτά που λέτε, μπορούμε να πούμε αν υπάρχει κάποιο βήμα παραπέρα; Δεν έχει συζητηθεί τίποτα απολύτως. Αυτή η στάση ήταν σε σχέση με το τι συνέβηκε και την ψήφο της Κυριακής. Εγώ με κάποιους άλλους συναδέλφους δεν αποδεχθήκαμε καθόλου τη διαδικασία. Είπαμε ότι η Βουλή δεν μπορεί να ψηφίσει για αυτό το θέμα και προτείναμε εκλογές ή δημοψήφισμα. Προσφυγή στον λαό. Δεν γινόταν αυτή η Βουλή να συνεχίζει να κινείται σε αυτή την κατεύθυνση. Διότι αναπτύχθηκαν και ψεύτικα διλήμματα για να καλυφθούν οι αδυναμίες. Ο κόσμος έτρεχε στα σούπερ μάρκετ, όλο αυτό το κακό… Έχουμε έναν λαό που είναι σε σύγχυση, φοβάται. Δεν μπορεί η ίδια η πολιτεία, οι θεσμοί της, να εξωθούν τον κόσμο αυτόν σε πανικό. Τι έχουμε να περιμένουμε; Κι άλλα φαινόμενα σαν αυτά που είδαμε αυτές τις μέρες με τα οργανωμένα επεισόδια. Και πρέπει να υπάρξει μια ηγεσία που θα δείξει στον λαό σε ποιο δρόμο θα περπατήσει. Ποιος θα τα κάνει αυτά; Στην πολιτική του ''αυτό που περνάμε είναι τραγικό, αλλά αυτό που έρχεται είναι εφιάλτης'', αυτό το δίλλημα δε λύνει πλέον την κατάσταση. Μπορούσαμε να αποφύγουμε κάποιες από αυτές τις καταστάσεις που περνάμε και ταυτόχρονα να έχουμε αποκαταστήσει και ένα αίσθημα δικαίου στην κοινωνία. ότι εμείς αυτό το κομμάτι των συμφερόντων που αφαίρεσαν μεγάλο μέρος του ελληνικού πλούτου ότι πάμε να τον δημεύσουμε. Το λέω χρόνια, όμως η ανοχή της πολιτικής ηγεσίας στη φοροδιαφυγή, στην παραοικονομία σε όλα αυτά τα τριτοκοσμικά φαινόμενα συνεχίζεται. Έχουμε ως κοινωνία μια μεγάλη αντίφαση. Υψηλό βιοτικό επίπεδο με δανεικά με θεσμούς τριτοκοσμικούς. Υγεία, παιδεία, οικονομία σε απαράδεκτα χαμηλό βαθμό οργάνωσης και λειτουργίας.

Δημοσιεύτηκε στις 15 Φεβρουαρίου, 2012