Νόμο του κράτους αποτελούν οι ρυθμίσεις βάσει των οποίων περιορίζεται κατά το ήμισυ η φορολογία αγροτών που συμμετέχουν είτε σε αναγνωρισμένες συλλογικές οργανώσεις (συνεταιρισμοί και ομάδες παραγωγών), είτε παραδίδουν τουλάχιστον κατά 75% την παραγωγή τους σε επιχειρήσεις που εφαρμόζουν τη συμβολαιακή γεωργία.

Το πνεύμα του νόμου θέλει να ανανεώσει το συνεταιριστικό κίνημα και να δώσει χειροπιαστά κίνητρα σε αγρότες για μια πιο οργανωμένη διάθεση των προϊόντων τους, κάτι θετικό και ζητούμενο έπειτα από την αρνητική πορεία που ακολούθησαν οι συνεταιρισμοί τις τελευταίες δεκαετίες. Κάτι τέτοιο φυσικά συνεπάγεται και τον περιορισμό της παραοικονομίας, αφού η διακίνηση των αγροτικών προϊόντων θα γίνεται εκ των πραγμάτων με παραστατικά για όσους προσβλέπουν στη μείωση της φορολογίας τους. Φυσικά, θα πρέπει να διευκρινιστεί η διατύπωση του νομοθέτη ότι οι αγρότες «δεσμεύονται για την εισφορά ποσοτήτων προϊόντων ίσων με 75% τουλάχιστον της συνολικής ποσότητας όμοιων ή παρεμφερών προϊόντων της παραγωγής τους». Θα πρέπει δηλαδή να ξεκαθαριστεί και η διαδικασία βεβαίωσης της παράδοσης, αλλά και τα όμοια και παρεμφερή προϊόντα.

Παράλληλα, το νέο πλαίσιο έρχεται να διευκολύνει τη συνεργασία αγροτών και μεταποίησης, αφού και η συμβολαιακή γεωργία ευνοείται από τη ρύθμιση που μειώνει κατά 50% τον φόρο εισοδήματος των παραγωγών. Ωστόσο εδώ, ακουμπούν και κάποιοι εύλογοι προβληματισμοί, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την απουσία στην Ελλάδα ενός σαφούς νομοθετικού πλαισίου που να διέπει τη συμβολαιακή γεωργία, η οποία έχει αναπτυχθεί κυρίως βάσει των προτεραιοτήτων της βιομηχανίας. Μάλιστα, στις περιπτώσεις καλλιεργειών κατά τις οποίες η συμβολαιακή «τρέχει» μέσω συνεταιρισμών, υπάρχει ο κίνδυνος παράκαμψής τους από τις βιομηχανίες, αποδυναμώνοντας τελικά  βιομηχανίες και συνεταιρισμοί υποδέχονται τα ίδια προϊόντα, υπάρχει ο κίνδυνος αποδυνάμωσης του συνεταιρισμού.

Ειδικότερα με βάση το άρθρο 15 του νόμου για τις συγχωνεύσεις επιχειρήσεων που ψηφίσθηκε από τη Βουλή προβλέπεται:

Άρθρο 15 

Απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος στην περίπτωση συνεργασίας φυσικών προσώπων, κατά κύριο επάγγελμα αγροτών 

1. Σε φυσικά πρόσωπα, κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, παρέχεται το κίνητρο της απαλλαγής από την καταβολή φόρου εισοδήματος επί των πραγματοποιούμενων προ φόρου κερδών, τα οποία προκύπτουν από την άσκηση ατομικής αγροτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, με βάση τη φορολογική νομοθεσία, κατά ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%), εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) είναι αγρότες μέλη νομικών προσώπων και ενώσεων προσώπων εγγεγραμμένων στο Εθνικό Μητρώο Αγροτικών Συνεταιρισμών και άλλων συλλογικών φορέων του άρθρου 22 του ν. 4673/2020 (Α΄52) και προμηθεύουν το νομικό πρόσωπο ή τη νομική οντότητα με ποσότητες προϊόντων ίσες με το εβδομήντα πέντε τοις εκατό (75%) τουλάχιστον της συνολικής ποσότητας όμοιων ή παρεμφερών προϊόντων παραγωγής τους, ή 

β) είναι αγρότες που έχουν συνάψει σύμβαση με συγκεκριμένη επιχείρηση – αγοραστή, με αντικείμενο τη συμβολαιακή γεωργία, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 16, με την οποία δεσμεύονται για την εισφορά ποσοτήτων προϊόντων ίσων με εβδομήντα πέντε τοις εκατό (75%) τουλάχιστον της συνολικής ποσότητας όμοιων ή παρεμφερών προϊόντων της παραγωγής τους. 

2. Η παρ. 1 εφαρμόζονται για κέρδη που αποκτώνται από το φορολογικό έτος 2022 και εφεξής. 

Η συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή την περασμένη Τρίτη 24 Μαΐου, ανέδειξε μερικούς ακόμα προβληματισμούς από τις πτέρυγες της αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται στο γεγονός ότι το ίδιο κίνητρο που σχετίζεται με την παράδοση σε συνεταιριστικά σχήματα υφίσταται και στις ιδιωτικές εταιρείες. Το ΚΙΝΑΛ στέκεται στην ανάγκη επέκτασης της μειωμένης φορολογίας και σε νομικά πρόσωπα που παραδίδουν προϊόν σε συνεταιρισμούς, ενώ το ΚΚΕ σχολιάζει πως με τον τρόπο αυτό, δρομολογείται ο έλεγχος της αγοράς υπέρ των σούπερ-μάρκετ και η υπαλληλοποίηση των αγροτών.

Πηγή

Δημοσιεύτηκε στις 26 Μαΐου, 2022