Εξαιτίας της λιτότητας και της μείωσης των μισθών ο κίνδυνος πια δεν είναι η φυγή των καταθέσεων από τις τράπεζες αλλά να χαθεί μία ολόκληρη γενιά, εκτιμούν σε κύριο άρθρο τους οι Financial Times

Η ευρωζώνη βυθίζεται σε μία παρατεταμένη περίοδο αποπληθωρισμού. Ο υπαρξιακός κίνδυνος του ευρώ είναι μια χαμένη γενιά. Η επικοινωνιακή πολιτική και οι συνεχείς διαβεβαιώσεις ότι η κρίση έχει τελειώσει δεν είναι η λύση.

Την προηγούμενη Παρασκευή πήραμε μία μικρή εικόνα από το μεγαλύτερο κίνδυνο που αντιμετωπίζει η ευρωζώνη για την επόμενη δεκαετία: μία περίοδο παρατεταμένου αποπληθωρισμού. Ο δομικός πληθωρισμός στην ευρωζώνη –που εξαιρεί την ενέργεια και άλλες ευμετάβλητες συνιστώσες– κατρακύλησε τον Οκτώβριο στο 0,8%.

Ίσως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζαθα έπρεπε να μειώσει αυτή την εβδομάδα τα επιτόκιά της , όμως, ακόμη και με αρνητικό επιτόκιο δε είναι σίγουρο πως μπορεί να αποτραπεί η βύθιση στον αποπληθωρισμό. Οι βαθιές αιτίες βρίσκονται στον τρόπο με τον οποίο η ευρωζώνη απαντά στην κρίση χρέους: με λιτότητα και μείωση των πραγματικών μισθών στην περιφέρεια και έλλειψη προσαρμογής στο βορά.

Ο υπαρξιακός κίνδυνος για το ευρώ δεν αφορά πλέον την ενδεχόμενη επίθεση κερδοσκόπων, ή τη φυγή των καταθετών από τις τράπεζες ή την άνοδο των εξτρεμιστικών κομμάτων, αλλά την απόλυτη εξάντληση. Ο Benoît Coeuré, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, προειδοποίησε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η ευρωζώνη μπορεί να υποφέρει από μία ιαπωνικού τύπου χαμένη δεκαετία. Η Ιαπωνία όμως, διατήρησε τουλάχιστον σχεδόν πλήρη απασχόληση. Η ευρωζώνη βρίσκεται αντιμέτωπη με μία πολύ χειρότερη προοπτική: μία χαμένη γενιά

Οι πολιτικές επιπτώσεις από αυτό το σενάριο αποτελούν το αντικείμενο ενός σημαντικού βιβλίου που δημοσιεύθηκε στη Γαλλία από τον François Heisbourg, τον πρόεδρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών και του Κέντρου Ασφαλείας της Γενεύης. Στο «La Fin du Rêve Européen» (Το Τέλος Ενός Ευρωπαϊκού Ονείρου) αναφέρει ότι η κατάσταση έχει γίνει τόσο δύσκολη που ο μόνος τρόπος να σωθεί η ΕΕ είναι να εγκαταλειφθεί το ευρώ.
Ο τρόπος με τον οποίο η ευρωζώνη προσπαθεί να λύσει την κρίση (χωρίς διαγραφή χρεών, χωρίς μεταφορές κεφαλαίων, χωρίς εργαλεία με συλλογική ευθύνη χρέους και μόνο στη βάση της δημοσιονομικής προσαρμογής) έχει δημιουργήσει μία αποπληθωριστική κρίση χρέους χωρίς ορατό τέλος.
Ο πυρήνας της συλλογιστικής του καθηγητή Heisbourg είναι πως έχουμε εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο. Οι ψηφοφόροι επιρρίπτουν στην Ευρώπη την ευθύνη για την κρίση και δεν είναι διατεθειμένοι να μεταφέρουν περισσότερη ισχύ στο κέντρο. Αυτή όμως, η μεταφορά ισχύος είναι απολύτως απαραίτητη για να λυθεί η κρίση.
Η πολιτική αφορά τις επιλογές. Το να μην επιλέξεις είναι επίσης μία επιλογή. Σε αυτήν την περίπτωση, η κρίση θα συνεχιστεί και θα εισέλθουμε στο εφιαλτικό σενάριο του καθηγητή Heisbourg όπου το εκλογικό σώμα θα στραφεί ενάντια στην Ευρώπη. Αυτό θα ήταν το τέλος της Ε.Ε. και του ευρώ.

ΠΗΓΗ:newsit.gr

Δημοσιεύτηκε στις 4 Νοεμβρίου, 2013