Σύμφωνα με τα στοιχεία, δουλεύουν από 6 μέχρι 12 ώρες τη μέρα στα χωράφια, στις οικοδομές, σε πλυντήρια αυτοκινήτων, ζητιανεύουν στα φανάρια ή γυρίζουν στους δρόμους πουλώντας μικροαντικείμενα.
Πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης παράνομων δικτύων πώλησης καπνού και ναρκωτικών, οδηγούν αυτοκίνητα ρισκάροντας τη ζωή τους και τη ζωή άλλων προσφύγων, προκειμένου να τους μεταφέρουν στο εσωτερικό της χώρας.
«Είναι τα παιδιά που δεν ζουν σαν παιδιά, είναι αναγκασμένα να δουλεύουν για να επιβιώσουν και δεν παίζουν, έχουν χάσει πρόωρα ή δεν απέκτησαν ποτέ την παιδικότητά τους», τονίζει η ΜΚΟ, με ανακοίνωσή της.
Από την αρχή του 2019 μέχρι και τον Μάιο, οι Ομάδες Κοινωνικής Εργασίας στο δρόμο (Street Work) της ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων ήρθαν σε επαφή με περίπου 550 παιδιά που ζουν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και επιβιώνουν δουλεύοντας, από τα οποία περίπου 450 είναι ασυνόδευτα ανήλικαπροσφυγόπουλα και τα 95 είναι από την Ελλάδα ή άλλες βαλκανικές χώρες.
Από τα Βαλκάνια, τα περισσότερα παιδιά που εντοπίστηκαν προέρχονται από τη Βουλγαρία, την Αλβανία και την Ελλάδα.
«Πρόκειται για παιδιά που θεωρούν την εργασία ‘κανονικότητα’ αφού μεγάλωσαν στις χώρες τους δουλεύοντας και για να φτάσουν στην Ελλάδα ταξίδεψαν επίσης δουλεύοντας κυρίως στην υφαντουργία, στην αλιεία και στα βυρσοδεψεία. Οπότε, ο κίνδυνος είναι αφενός να πιστεύουν ότι και στη χώρα μας επιτρέπεται η παιδική εργασία, αφετέρου να εθιστούν στην παρανομία κι αργότερα ως νεαροί ενήλικες να βρεθούν αντιμέτωποι με βαριές ποινές», τονίζει ο επικεφαλής της νομικής υπηρεσίας της ΑΡΣΙΣ, Θωμάς Χαραλαμπίδης.
