Pellanet Τοπικά - Οι μαθητές του Ειδικού Σχολείου Αριδαίας δέχθηκαν Επισκέψεις!

Αγαπημένο μας ημερολόγιο,

Είχαμε μέρες να σου γράψουμε αλλά ήμασταν αρκετά απασχολημένοι…Χρειαζόμασταν λίγες μέρες ξεκούρασης! Θα καταλάβεις το λόγο!

Την περασμένη εβδομάδα το Σχολείο μας γιόρταζε κι όπως αντιλαμβάνεσαι, είχαμε πολλές προετοιμασίες να κάνουμε. Την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου ήταν η Παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στα Άτομα με Αναπηρία. Αρκετές μέρες νωρίτερα συζητήσαμε με τους δασκάλους μας και αποφασίσαμε να "ανοίξουμε το σπίτι μας" και να υποδεχτούμε φίλους αγαπημένους αλλά και άγνωστους επισκέπτες και να περάσουμε μαζί τους λίγες ώρες παιχνιδιού και ανεμελιάς. Σπάσαμε το κεφάλι μας, ζοριστήκαμε και σκεφτήκαμε: θα μαζευτούμε, θα δουλέψουμε και θα διοργανώσουμε μια γιορτή που όμοιά της δε θα έχει ξαναγίνει! Όλοι εμείς οι μαθητές του Ειδικού Σχολείου φορέσαμε τις ποδιές μας, βάλαμε τα γαντάκια μας, σηκώσαμε μανίκια και μπήκαμε στην κουζίνα να μαγειρέψουμε συνταγές και ιδέες. Χρειαστήκαμε βοήθεια όμως…Ήρθαν οι δασκάλες μας, η κα Ξένια και η κα Σοφία, ο λογοθεραπευτής μας ο κος Μάριος, η ψυχολόγος η κα Άννα, η νοσηλεύτριά μας η κα Κατερίνα, ο διευθυντής μας ο κος Χρήστος και όλοι μαζί σκεφτήκαμε να δοκιμάσουμε μια νέα συνταγή. Σε μια κατσαρόλα ρίξαμε μεγάλες δόσεις αγάπης, σεβασμού, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, διαφορετικότητας, γέλιου και ξεγνοιασιάς. Ανακατέψαμε, ζυμώσαμε, φουρνίσαμε και το γλυκό μας ήταν έτοιμο!

Την Τετάρτη 2 και την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου αποφασίσαμε να το σερβίρουμε!

Φορέσαμε τα καλά μας, στολίσαμε το σχολείο μας και υποδεχτήκαμε τους φίλους μας! Μαθητές της 5ης και 6ης τάξης από τα σχολεία της Αριδαίας ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας και ήρθαν να γιορτάσουμε μαζί αυτή την τόσο σημαντική για όλους μας ημέρα. Αρχικά μιλήσαμε για την αναπηρία, για τον σεβασμό που όλοι μας οφείλουμε να έχουμε απέναντι σε όλους τους ανθρώπους με ή και χωρίς αναπηρία.

Λίγο αργότερα, οι φίλοι μας μπήκαν στις τάξεις μας και είδαν, ψηλάφισαν και άκουσαν τον κόσμο όπως εμείς. Στη μία τάξη δυσκολεύονταν να δουν, στη δεύτερη να κινηθούν και στην τρίτη να ακούσουν και να μιλήσουν. Πόσο δύσκολο ήταν για όλους τους! Αλλά μάθανε τόσα πολλά πράγματα! Και ξέρεις τι μάθανε κυρίως; Να σέβονται και να δείχνουν κατανόηση. Διότι μερικές φορές, κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται λίγο παραπάνω χρόνο για να καταλάβουν, να περπατήσουν, να γράψουν, να μιλήσουν…κι άλλες φορές απλώς χρειάζονται έναν διαφορετικό τρόπο για να τα κάνουν όλα αυτά. Οι φίλοι μας δεν ήθελαν να φύγουν! Τους υποσχεθήκαμε να το επαναλάβουμε κι αυτοί υποσχέθηκαν να μη μας ξεχάσουν. Φεύγοντας, τους χαρίσαμε και στολίδια για το δέντρο τους, τα οποία τα φτιάξαμε εμείς, οι μαθητές του Ειδικού Σχολείου. Ξέρεις τι ήταν; Ανθρωπάκια και καρδούλες! Γιατί όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως αν έχουμε κάποια αναπηρία, έχουμε όλοι από μια ζεστή καρδιά! Μια ζεστή καρδιά που μοιράζεται και αγαπά, χωρίς να κάνει διακρίσεις, χωρίς να βλέπει διαφορά. Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί, αλλά και όλοι μας είμαστε ίσοι!