Κύριε Γκλαβάκη, πώς πήρατε την απόφαση να συμμετέχετε στο κόμμα της Ν. Μπακογιάννη; Σε συνδυασμό με ορισμένα πράγματα που γίνονται στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας που με στενοχωρούν…η Ν.Δ. που είμαι από τα ιδρυτικά μέλη και την υπηρέτησα όλα αυτά τα χρόνια, που έχω φίλους, έχω ανθρώπους με τους οποίους αγωνίστηκα, που τους αγαπά, αλλά επέλεξα αυτή τη στιγμή να βοηθήσω την προσπάθεια της κ. Μπακογιάννη σε μια περίοδο που ο τόπος μας περνά πολύ μεγάλες δυσκολίες. Την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου συγκλήθηκε η πρώτη διοικούσα επιτροπή. Η προσωρινή διοικούσα είναι αυτή που θα οδηγήσει το κόμμα στο πρώτο του συνέδριο, που προγραμματίζεται για τον Μάρτιο, εφόσον δεν μας προλάβουν οι εξελίξεις. Ποιες εξελίξεις εννοείτε κ. Γκλαβάκη; Η χώρα περνάει εξαιρετικά δύσκολες στιγμές και ίσως όλες αυτές οι καταστάσεις μας οδηγήσουν σε εκλογές. Δεν το ευχόμαστε βέβαια. Εγώ αυτό που εύχομαι σ' αυτές τις δύσκολες συγκυρίες είναι τα κόμματα να βάλουν πάνω από το κομματικό συμφέρον, το εθνικό συμφέρον και να δούμε πως θα σώσουμε την Ελλάδα. Η Ντόρα Μπακογιάννη συναντήθηκε μέχρι και με τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου. Έχετε κάποιες προσδοκίες από τέτοιου είδους συναντήσεις; Η κ. Μπακογιάννη επειδή υπήρξε υπουργός Εξωτερικών στην προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει τις σχέσεις της με ομολόγους της κι επειδή τα λειτουργικά προβλήματα είναι από τα σημαντικότερα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, μετά το οικονομικό, αυτές τις σχέσεις, τις ψάχνει, τις καλλιεργεί, ώστε να βγάλει κάτι καλύτερο για τον τόπο. Από τις δημοσκοπήσεις που είδαμε για το κόμμα της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» δεν διαφαίνεται πάντως μεγάλη δυναμική, με τα ποσοστά να μην ξεπερνούν το 3%, κ. Γκλαβάκη. Το κόμμα είναι στο ξεκίνημα του. Δεν ξέρουμε τι εντύπωση θα προκαλέσει στον κόσμο, όταν εδραιωθεί. Αν και πιστέψτε με, το πρόβλημα δεν είναι το κόμμα της κ. Μπακογιάννη ή η Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ. Στις μέρες μας το μεγάλο πρόβλημα είναι η Ελλάδα, ο τόπος μας. Στα 61 μου χρόνια δεν προσχώρησα στο κόμμα της κ. Μπακογιάννη γιατί προσβλέπω σε κάτι. Δεν προσβλέπω σε τίποτε. Είμαι από τη μειοψηφία των πολιτικών που έχω δουλειά και γύρισα στον τόπο μου, στα χωράφια μου. Ο στόχος μου είναι να βοηθήσω με τις μικρές μου δυνάμεις όσο μπορώ στο να πάει καλά ο τόπος. Γιατί, η Ελλάδα είναι σε αυτή την κατάσταση και εκεί είναι το παράπονο μου, ότι το κόμμα μου-το προηγούμενο κόμμα μου- η Ν.Δ. δε νομίζω ότι έχει υπεύθυνη πολιτική για τόσο κρίσιμα σημεία, που θα έπρεπε να έχει. Φύγατε δηλαδή από τη Νέα Δημοκρατία για αυτό; Ακούσαμε όμως ότι ο Καρατζαφέρης με την Μπακογιάννη διασπούν τη Ν.Δ. και στην ουσία είναι δεκανίκια του ΠΑΣΟΚ. Όπως είπα, το θέμα δεν είναι η Ν.Δ. να έρθει στην εξουσία ή όχι. Το θέμα είναι να σωθεί η Ελλάδα. Το θέμα δεν είναι να βολέψουμε κάποιο παιδί μας στο δημόσιο, την ώρα που καταρρέουν τα πράγματα. Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι η κ. Μπακογιάννη κρατά μια υπεύθυνη στάση στο συγκεκριμένο θέμα, για τη σωτηρία της χώρας μας. Μια πιο υπεύθυνη πολιτική από τον Αντώνη Σαμαρά. Δε θα ξεχάσω την κουβέντα του ''σε ενάμισι χρόνο θα μηδενίσω το έλλειμμα''. Μα σε αυτές τις στιγμές που περνά η χώρα, αν σταματήσουμε τον λαϊκισμό, για να μηδενιστεί το έλλειμμα σημαίνει ότι πρέπει να απολύσουμε τους μισούς δημοσίους υπαλλήλους ή να κατεβάσουμε το μισθό τους στο μισό. Θα μπορούσε να γίνει και το αντίθετο, αν ερχόταν επενδύσεις στην Ελλάδα. Γιατί να απολύσουμε υπαλλήλους; Το τραγικό είναι ότι αν υποθέσουμε ότι θα έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα, που δεν ξέρω με ποιο μαγικό ραβδί του Χάρι Πότερ θα έρθουν, τότε το επόμενο ερώτημα είναι, το 10% των ανέργων θα απασχοληθεί εκεί. Γεμίσαμε το δημόσιο, το μεγάλο εργατικό δυναμικό είναι εκεί και πληρώνεται αδρά. Αν δεν αλλάξει αυτό το σύστημα πάλι δε θα έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Χρειάζεται νοικοκύρεμα και η Ν.Δ. δεν βλέπω να κρατάει την πρέπουσα στάση, όπως και ο πρωθυπουργός που δεν κάνει αυτά που πρέπει. Δηλαδή, παίρνουμε ασπιρίνες για ανίατη ασθένεια. Όπως αναφέρετε, στις ζημιογόνες ΔΕΚΟ, όπως ο ΟΣΕ, υπάρχουν εργαζόμενοι που παίρνουν 10.000 ευρώ μηνιαίως. Και την ίδια στιγμή, ακούσαμε έναν γονιό να λέει ότι ευτυχώς που το παιδί του διορίστηκε στο δημόσιο, έστω και με 500 ευρώ το μήνα ενώ άλλοι μισθωτοί αγγίζουν υπέρογκα ποσά σε μισθούς. Αυτές είναι οι ανησυχίες μας. Επειδή δεν βλέπουμε να θίγονται όλα αυτά από τα δύο μεγάλα κόμματα, πιστεύω ότι όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Οι συνδικαλιστές, ας πούμε, όταν εκλέγονται δεν δουλεύουν και σε λίγα χρόνια εξασφαλίζουν συνδικαλιστική σύνταξη. Δηλαδή, πέραν της σύνταξης που θα παίρνουν ένεκα της θέσεως τους, παίρνουν και συνδικαλιστική σύνταξη! Αυτά είναι ανεπίτρεπτα, πρέπει να κοπούνε. Διότι λίγο το ένα, λίγο το άλλο, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η χώρα πάει για καταστροφή. Το πρόβλημα μου δεν είναι η Ν.Δ. την οποία αγαπώ και τους Νεοδημοκράτες που τους νιώθω αδέλφια μου. Το πρόβλημα είναι ότι είμαστε στο χείλος του γκρεμού. Και δυστυχώς η Νέα Δημοκρατία δεν είναι αντάξια των κρίσιμων περιστάσεων που διανύουμε. Έφυγα από τη Ν.Δ. και πίσω μου άφησα κομματικούς φίλους που συζητώντας μαζί τους κι αυτοί θέλουν το καλό του τόπου και αυτό με βασανίζει θα έλεγα. Χριστίνα Παπαδοπούλου Η συνέχεια της συνέντευξης στην εφημερίδα «Λόγος της Πέλλας» της Τετάρτης, 8 Δεκεμβρίου.
Δημοσιεύτηκε στις 7 Δεκεμβρίου, 2010
