- Ο κ. Πρωθυπουργός στην ομιλία του στην ΔΕΘ υπενθύμισε την επικαιρότητα της
πολιτικής υπευθυνότητας σε περιστάσεις εθνικά επικίνδυνες. Πόσο συμμερίζεστε αυτή
την αναφορά;
Πράγματι στην ομιλία του στην ΔΕΘ ο Πρωθυπουργός, αναφερόμενος στα 100
χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, επικαλέστηκε το συμπέρασμα πως «Οι γονείς της
ήττας είναι πάντα ο διχασμός και η δημαγωγία, ενώ η ενότητα και η αλήθεια οδηγούν μόνο
σε νίκες». Αμέσως μετά, έσπευσε να διευκρινίσει ότι η σύγχρονη διακύβευση είναι η
αποφυγή της νέας “συμφοράς”, δηλαδή μιας κυβέρνησης Τσίπρα. Ο «μη διχαστικός» και
«μη δημαγωγός» πολιτικός, προσάρμοσε το δικό του ενωτικό μήνυμα ως εξής:
 Ονόμασε τον αντίπαλο του «φορέα συμφοράς».
 Στιγμάτισε την ενδεχόμενη εναντίον του συμπαράταξη, ως «τερατογένεση».
 Κατήγγειλε ως ξενοκίνητο υπονομευτή όποιον ζητάει πρόωρες εκλογές με απλή
αναλογική.
 Διακήρυξε πως «Είμαστε σε πόλεμο». Και ότι «με μία λάθος κίνηση όλα μπορεί να
γκρεμιστούν!» Ιδιοτελώς, μετέτρεψε αυτοστιγμεί τους ψηφοφόρους σε
εμπόλεμους.
 Την επομένη, σε ερώτηση δημοσιογράφου, διαβεβαίωσε ότι διαθέτει στοιχεία για
ελληνικά κόμματα που επηρεάζονται από την Μόσχα. Υποσχέθηκε δε, αορίστως,
πως δεν θα επιτρέψει στον «εσωτερικό εχθρό» να επηρεάσει το εκλογικό
αποτέλεσμα.
Αν ο κ. Μητσοτάκης είναι τόσο πολύ «ενωτικός» γιατί εμπνέεται από τα ιστορικά
διδάγματα που μελετά, θα έλεγα ότι η σκέψη του έχει καταφανές πρόβλημα συνοχής κι ο
λόγος του είναι επιεικώς ασυνάρτητος.
- Ο κ. Μητσοτάκης χαρακτήρισε υπερβολική την έκταση και τη σημασία της
υπόθεσης των υποκλοπών. Πιστεύετε ότι η οικονομία θα αλλάξει την πολιτική ατζέντα;
Στον φανταστικό κόσμο του κ. Μητσοτάκη υπάρχει μια κυβερνητική εποποιία που
σκιάστηκε πρόσκαιρα από ένα μόνο «επιχειρησιακό σφάλμα». Έτσι ονομάζει ο ίδιος το
σκάνδαλο των υποκλοπών, για το οποίο βοά όλος ο πλανήτης.
Δεν υπάρχουν οι 33.000 νεκροί της πανδημίας, η φτώχεια κι η ακρίβεια, η
εκμετάλλευση κι η ανασφάλεια, τα διαλυμένα νοσοκομεία και σχολεία. Υπάρχει μόνο η
Συννεφούπολη του επιτυχημένου κ. Μητσοτάκη, όπου ένας «νόμιμος και τεκμηριωμένος»
Κοντολέων έκανε ένα λαθάκι λόγω μειωμένης πολιτικής ευαισθησίας.
Σήμερα, η δικαιοσύνη «της Συννεφούπολης» διερευνά το πως διέρρευσαν οι
πληροφορίες από το εσωτερικό της ΕΥΠ, ενώ η κυβερνητική πλειοψηφία στην Βουλή έχει
αναθέσει σε μια πειθαρχημένη διμοιρία να ρίξει «άπλετο φως»!

Άρα δεν συντρέχει κανείς λόγος ανησυχίας γιατί πρόκειται για μια κακή παρένθεση
και μόνον …
Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι θα πέσει «άπλετο φως» στις υποκλοπές μέσα
από την Εξεταστική Επιτροπή. Θεωρείτε από τον τρόπο με τον οποίο έχει λειτουργήσει ως
τώρα η Επιτροπή ότι αυτό θα συμβεί;
Δυστυχώς με την παντοδυναμία της πλειοψηφίας η κυβέρνηση καταλύει το
Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής επικαλούμενη καταχρηστικά το απόρρητο
απέναντι και στην Εξεταστική Επιτροπή.
Από την έναρξη των εργασιών της, όπως έπραξε και στην Επιτροπή Θεσμών και
Διαφάνειας έριξε ένα «μαύρο πέπλο» ακόμη και στην ελάχιστη πιθανότητα να μάθουμε,
έστω, εάν συνέτρεχε νόμιμος λόγος εθνικής ασφάλειας για την παρακολούθηση των
Ανδρουλάκη και Κουκάκη. Μέσα σε αυτόν τον σκοπό εντάσσεται και ο κ. Κοντολέων, ο
οποίος, επικαλούμενος το απόρρητο, αρνήθηκε να καταθέσει στην Επιτροπή για τις
διερευνώμενες υποθέσεις, ματαιώνοντας ουσιαστικά τον ρόλο της.
Στην προσπάθεια της να σκεπάσει τα πάντα και να προβεί σε δήθεν συμψηφισμούς
ανακαλύπτει τον Πιτσιόρλα και τον Σαγιά, η παρακολούθηση των οποίων ξεκίνησε επί των
ημερών της, περιπτώσεις όμως, οι οποίες ουδόλως συνδέονται με την ΕΥΠ, υπό το πλαίσιο
που λειτουργεί σήμερα στο επιτελικό κράτος, με παντεπόπτη και παντοκράτορα της τον
ίδιο τον Πρωθυπουργό. Σημειωτέον ότι, ο κ. Μητσοτάκης όλες τις αρμοδιότητες του για την
ΕΥΠ τις είχε μεταβιβάσει στον ανιψιό του τον κ. Δημητριάδη, ο οποίος ούτε καν κλήθηκε
από την πλειοψηφία να καταθέσει στην Επιτροπή. Κατά του οποίου, μολονότι ήδη
παραιτηθείς, ομολογώντας δηλαδή ποινική ευθύνη, ουδείς εισαγγελέας έχει
ευαισθητοποιηθεί μέχρι σήμερα, παρόλο που για τον κ. Δημητριάδη, δεν ισχύει το άρθρο
86 του Συντάγματος. Που σημαίνει ότι ο Εισαγγελέας θα έπρεπε να έχει ενεργήσει
αυτεπάγγελτα και να τον οδηγήσει σε δίκη.

- Χαρακτήρισε ωστόσο καλοδεχούμενη την διεθνή κριτική του τύπου, αλλά όχι
και τη διαστρέβλωση των γεγονότων από την Αντιπολίτευση. Τι απαντάτε;
Ο θρυλικός Μήτσος του Λαζόπουλου ήταν που έλεγε υποκριτικά: «Μ’ αρέσουν οι
παρατηρήσεις, βελτιώνομαι!» Έτσι κι ο κ. Πρωθυπουργός παρομοίασε το σκάνδαλο των
υποκλοπών με τις επιχειρησιακές αποτυχίες του στον τομέα της Πολιτικής Προστασίας. Εκεί
που, κατά την γνώμη του, η βελτίωση ανέδειξε το τι σημαίνει το ρήμα «διορθώνομαι»!
Δεν μας διευκρίνισε ωστόσο αν στην περίπτωση των υποκλοπών, η τεχνική αυτή
διόρθωση θα αφορά στο αν θα σταματήσουν οι παράνομες ενέργειες ή στο αν θα γίνονται
αρτιότερα, έτσι ώστε να μην απολήγουν σε σκάνδαλο. Είπε πάντως αυτολεξεί: «η ψηφιακή
αυτή μετάβαση στην Ελλάδα συνδυάζεται με μία μετάβαση προς ένα αύριο των
Δικαιωμάτων!!!». Θα έλεγα ότι πρόκειται για θρασύτητα συγκρίσιμη μόνο με το άλλο
αναφερόμενο επίτευγμά του, της αναδιοργάνωσης του ΕΣΥ μέσα στην πανδημία.

Όλα λοιπόν καλώς καμωμένα στις υποκλοπές, με τον μισό ποινικό κώδικα να έχει
παραβιαστεί. Η γραμμή υπεράσπισής του είναι πλέον ξεκάθαρη: Φταίγανε τα θύματα που
προκαλούσαν …
- Πως χαρακτηρίζετε τα οικονομικά μέτρα που εξήγγειλε;
Με μια πρώτη ματιά, φαίνεται η θεμελιώδης αντίφαση μιας περιγραφόμενης «Γης
της Επαγγελίας των αριθμών» και της ταυτόχρονης εμφάνισης διαφόρων ειδών
επιδομάτων ελεημοσύνης-pass, με τελευταίο το λεγόμενο pass ακρίβειας. Όλα αυτά σε μια
φιλελεύθερη οικονομία που υποτίθεται ότι ευημερεί;
Ξεχωριστή μελέτη χρειάζονται τα προτεινόμενα ΣΔΙΤ στη στέγαση των νέων που
κινδυνεύουν να μετατρέψουν σε μπίζνα μια ζωτική ανάγκη της νεολαίας και πάντα υπό το
κνούτο του ισχύοντος πτωχευτικού νόμου.
Ο κ. Μητσοτάκης παριστάνει τον σοσιαλιστή με ξένα κόλλυβα. Μοιράζει λοιπόν
«δίκαια» τα έσοδα που συλλέγει κυρίως από τους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ και ΕΦΚ) που
επιμόνως αρνείται να μειώσει, καταληστεύοντας τα εισοδήματα των χαμηλών και των
μεσαίων στρωμάτων και διατηρώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο επιδότησης της
αισχροκέρδειας των καρτέλ της ενέργειας. Η ελπίδα του είναι ότι τα φιλικά ΜΜΕ θα
εμφανίσουν λογιστικά τα ψίχουλα ως καρβέλια, πείθοντας έτσι τους πεινώντες ότι
χόρτασαν. Επίσης αδιαφόρησε επιδεικτικά για την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Εξάλλου ειπώθηκε κιόλας «όποιος δεν προσαρμοστεί θα πεθάνει». Θεωρώ ότι υπερτιμά τις
δυνατότητές τους να χειραγωγούν τους ανθρώπους.
Υπήρξε αστεία η αγωνία του κ. Πρωθυπουργού μήπως οι εξαγγελίες του
υποκλαπούν κι αντιγραφούν. Ίσως θυμήθηκε την περιγραφή του οικογενειακού φίλου
Μαυρίκη για τις «υποκλαπείσες» εξαγγελίες του Ανδρέα Παπανδρέου, ως αποτέλεσμα της
παρακολούθησής του.
- Υπάρχει τουλάχιστον ομοφωνία στα εθνικά ζητήματα;
Για τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα θα επισημάνω μόνο ότι ανέφερε με ψευδή
έπαρση για την Τουρκία πως μόνον τυπικά έχει πια σχέση με το ΝΑΤΟ. Πρόκειται για
επιστροφή στο παραμύθι της απομονωμένης Τουρκίας!
Κρίμα όμως που δεν το έχουν καταλάβει αυτό και στην Συμμαχία, με αποτέλεσμα
να αποστέλλουν συγχαρητήρια στους Τούρκους για την νίκη τους το 1922 επί των Ελλήνων!
Ο κ. Μητσοτάκης κακώς κομπάζει ότι δημιούργησε «μία πατρίδα περήφανη στην
Ευρώπη και στον κόσμο» κατά τη στιγμή που οι διεθνείς διασυρμοί είναι αλλεπάλληλοι, με
πιο πρόσφατη κορύφωση τις υποκλοπές. Για την Ελλάδα στο εξωτερικό η εικόνα του ίδιου
του κ. Μητσοτάκη αποτελεί άραγε ατού; Η δαιμονοποίηση των αντιπάλων του συμβάλει
στην αναγκαία για την συγκυρία εθνική ενότητα; Νομίζω ότι όλα δείχνουν πως για όλα η
επιλογή του για την μετά αυτόν εποχή είναι: «γαία πυρί μιχθήτω».
- Έθεσε με σκληρό τρόπο ένα ξεκάθαρο δίλημμα κυβερνησιμότητας,
επισημαίνοντας ότι η εναλλακτική της αντιπολίτευσης δεν είναι σαφής και πειστική. Πως
το σχολιάζετε;

Ήταν πράγματι σκληρές οι διατυπώσεις, αλλά μάλλον προς το εσωτερικό του
μέτωπο! Ο άνθρωπος που κανείς δεν θέλει πια συνεργασία μαζί του, διατείνεται ότι
αποτελεί το μόνο αντίδοτο στο χάος. Στην πραγματικότητα ενσαρκώνει το χάος, με την
επιμονή του να παραμείνει.
Έθεσε το κυβερνητικό δίλημμα προσωποκεντρικά κι αυτό παραξένεψε. Ακόμη κι η
επιλογή της λέξης «κυβερνήτης» ήταν παράδοξη, αν δεν ήταν κάποια αμετάφραστη
αμερικανιά. Θεωρώ πάντως ότι το επιχείρημα του ισχυρού κυβερνήτη στόχευε εσωτερικά.
Απευθύνθηκε κυρίως σε όσους τον αμφισβητούν πια, ενώ υπήρξαν κάποτε δικοί του ή
σύμμαχοί του. Αυτούς προσπαθεί να υποτάξει απαντώντας σε αυτό που ακούγεται
πανταχόθεν, δηλαδή την παραίτηση και αλλαγή εν πλω.
Τους απάντησε ότι αν τυχόν προσπαθήσουν να απαλλαγούν από αυτόν, με
παρένθετα πρόσωπα, τότε ας ξέρουν ότι επιλέγουν ευθέως την ήττα από τον Τσίπρα. Ας
μην περιμένουν από αυτόν να τους διευκολύνει στα περί διαδοχής. Τα ακριβή του λόγια
ήταν: «Δεν δέχομαι πιέσεις και “υποβολείς”!».
- Επισήμανε και μια δυσαρμονία ανάμεσα στον κ. Ανδρουλάκη και στους
ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, που παραμένουν αντι-συριζα. Ποια είναι η δική σας
εικόνα;
Πρόβαλε την δική του δυσαρμονία σε μια δυσαρμονία ανάμεσα στον κ. Ν.
Ανδρουλάκη και τους ψηφοφόρους του. Το βασικό είναι ότι πρόβλεψε πως: «Το ρεύμα της
δημοκρατίας και της προόδου θα συναντηθεί και πάλι στις μεγάλες αλλαγές». Μόνο το «θα
σε ξανάβρω στους μπαξέδες» δεν προθυμοποιήθηκε να τραγουδήσει!
Ο υπαινιγμός του για την εκ μέρους του προσδοκία μιας νέας αποστασίας υπήρξε
σαφής και όπως ο Κοντολέων θυμίζει όλο και περισσότερο Μαυρίκη έτσι κι ο Κυριάκος
θυμίζει όλο και περισσότερο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
- Ο ίδιος επιμένει ότι είναι κεντρώος και ότι επιζητά την νίκη στο Κέντρο. Εσείς ως
κεντροαριστερής προέλευσης πολιτικός, τι απαντάτε;
Αποδέχεται ότι για να συγκροτήσει πλειοψηφία χρειάζεται δυνάμεις ευρύτερες της
Δεξιάς και καλεί τους υπόλοιπους να ξεχάσουν τον αληθινό χαρακτήρα της πολιτικής του
και την παλινδρόμηση του στους καιρούς της ΕΡΕ.
Επέλεξε γι’ αυτό ως επίλογο ένα ανώδυνο απόσπασμα του Γιώργου Θεοτοκά του
1936, δηλαδή τον καιρό των σταλινικών εκκαθαρίσεων στην ΕΣΣΔ, με το οποίο στρεφόταν
κατά του φανατισμού και της δογματικής προσκόλλησης σε μια θεωρία. Κατά τρόπο και
πάλι ανιστόρητο συνέκρινε τα εντελώς ανόμοια.
Ο Θεοτοκάς δεν ανησυχούσε όμως μόνο για τις δογματικές παρωπίδες της άκρας
Αριστεράς αλλά κυρίως για τις παρωπίδες σύνολης της Δεξιάς, «φωτισμένης»,
συντηρητικής και -πολύ περισσότερο- εξτρεμιστικής. Από την πρώτη του είσοδο στα
γράμματα (1929), σε ηλικία μόλις 24 ετών, είχε δώσει διαπιστευτήρια του υψηλού
δημοκρατικού του ήθους.
- Θεωρείται δηλαδή ότι ο Θεοτοκάς ανήκει στην δική σας παράδοση;

Στον αντίποδα από τον κ. Πρωθυπουργό θα επέλεγα ένα άλλο απόσπασμα του
Θεοτοκά, με αφορμή την θυελλώδη επιφυλλιδογραφία του στο «Βήμα» ενάντια στην
Αποστασία.
Τα έξι ιστορικά του άρθρα του 1965, εκδόθηκαν στην συνέχεια σε τόμο («Η Εθνική
Κρίση») και στον σχολιασμό αυτής της έκδοσης, ο Θεοτοκάς απάντησε στην ερώτηση του κ.
Θανάση Νιάρχου «Ποια, κατά τη γνώμη σας, υπήρξαν τα γενεσιουργά αίτια της εθνικής
κρίσης;» ως εξής: «Τα αίτια της εθνικής κρίσης, κατά τη γνώμη μου, βρίσκονται στην
ιδιότυπη ψυχολογία της ελληνικής Δεξιάς, η οποία πιστεύει πώς μόνο αυτή είναι "εθνικώς
αδιάβλητη" και ότι, κατά συνέπεια, κινδυνεύει το έθνος αν η εξουσία περάσει σε άλλα
χέρια. Αυτό συνδυάζεται με τον υπερσυντηρητισμό της, που την κάνει να κοιτάζει ακόμη και
τις πιο απαραίτητες και τις πιο φυσικές μεταρρυθμίσεις ως επικίνδυνες παρεκκλίσεις από
την εθνική γραμμή, πού εγκυμονούν φοβερές απειλές για την εθνική μας υπόσταση. Η
ψυχολογία αυτή οδηγεί εύκολα τις συντηρητικές μας δυνάμεις στην αποδοχή της αρχής ότι
"ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"».
Δυστυχώς, βρέθηκαν άνθρωποι μεγάλου πνευματικού διαμετρήματος, που είχαν
συμπορευτεί πνευματικά μαζί του επί 35ετία, οι οποίοι προτίμησαν στην κρίσιμη στιγμή να
τον αποδοκιμάσουν προτάσσοντας τον κομματικό πατριωτισμό τους.
Προς τι λοιπόν η επίκληση του κεντρώου Θεοτοκά, του διώκτη της Αποστασίας,
από τον κ Πρωθυπουργό;
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.-

Δημοσιεύτηκε στις 15 Σεπτεμβρίου, 2022