Τα τελευταία χρόνια υπήρξε τεράστια τεχνολογική εξέλιξη στην ιατρική και ιδιαίτερα στον τομέα της χειρουργικής της σπονδυλικής στήλης. Η δεκαετία 2000 με 2010 ήταν καθοριστική για την εξέλιξη παλαιών τεχνικών όπως η δισκεκτομή και την ανάπτυξη νέων τεχνικών με έμφαση στην ελαχιστοποίηση του τραύματος και την χειρουργική ακρίβεια. Αποδείχθηκε ότι είναι καλύτερο να υποβληθεί κανείς σε ΜΙΚΡΟΔΙΣΚΕΚΤΟΜΗ από το να πονάει πάνω από ένα μήνα.
ΜΙΚΡΟΔΙΣΚΕΚΤΟΜΗ
Η μικροδισκεκτομή είναι η επέμβαση αντιμετώπισης της κήλης του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Διενεργείται σε ανθρώπους διαφόρων ηλικιών και είναι σε γενικές γραμμές ασφαλής και αποτελεσματική, έχει δηλαδή μικρό ποσοστό επιπλοκών και βοηθάει στην ταχύτερη επάνοδο του ασθενούς στις δραστηριότητές του. Οι ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση είναι ο πόνος που δεν αντιμετωπίζεται με συντηρητικά μέσα και η αδυναμία του κάτω άκρου. Ο βασικός κίνδυνος είναι η χρόνια πίεση πάνω στο νεύρο να προκαλέσει μόνιμη βλάβη και εκφύλιση του νεύρου. Το συμπέρασμα είναι ότι όταν υπάρχει μία από τις ενδείξεις για μικροδισκεκτομή δηλαδή πόνος ή και αδυναμία στο πόδι, η επέμβαση πρέπει να γίνεται το ταχύτερο δυνατόν. Ο στόχος είναι η αποσυμπίεση του νεύρου, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα να σταματήσει ο πόνος και να αποφευχθεί η παράλυση του ποδιού.
Ο ασθενής υποβάλλεται σε γενική νάρκωση, και τοποθετείται σε πρηνή θέση (μπρούμυτα) πάνω στο χειρουργικό τραπέζι. Η Μικροδισκεκτομή διενεργείται με τη χρήση ειδικού μικροσκοπίου μεγάλης μεγεθυντικής λειτουργίας και μέσω τομής 1,5-2 εκατοστών στο επίπεδο της βλάβης. Διενεργούνται μικρές αποκολλήσεις μυών και συνδέσμων κι αφού αναγνωρίζεται η νευρική ρίζα και απωθείται στο πλάι, αφαιρείται στην συνέχεια το δισκικό υλικό που εξασκεί πίεση σε αυτήν. Σε περίπτωση που αναγνωρίζεται πίεση στο νεύρο στο σημείο που εξέρχεται από τον σπόνδυλο (τρήμα) διενεργείται και τρηματεκτομή. Με την μέθοδο αυτή δεν δημιουργείται διαταραχή στην εμβιομηχανική της περιοχής λόγω των ήπιων χειρισμών και του σεβασμού της ανατομίας μυών και αρθρώσεων της περιοχής. Συνήθως οι ασθενείς παραμένουν μια νύχτα στο νοσοκομείο και περίπου 5 ώρες από την επέμβαση, ο ασθενής κινητοποιείται και είναι σε θέση να ανεβοκατέβει σκάλες.
Ανάλογα με την προεγχειριτική κατάσταση και του μυοσκελετικό σύστημα του ασθενούς η επαναφορά στις προηγούμενες δραστηριότητες κυμαίνεται από 7 ημέρες έως και 1 μήνα. Καθοριστικό είναι και το είδος της εργασίας των ασθενών αν κάνουν ελαφριά εργασία γραφείου η αν κάνουν βαριά χειρονακτική εργασία. Απαιτείται προσοχή στις κινήσεις, ενδυνάμωση του μυϊκού συστήματος, ίσως σπανιότερα κάποιες συνεδρίες φυσικοθεραπείας.
Τα ποσοστά επιτυχίας της μικροδισκεκτομής είναι τα ψηλότερα από όλες τις άλλες μεθόδους και ανέρχονται στο 90%-95%. Επιτυχία ορίζεται η πλήρης ύφεση του πόνου. Η πιθανότητα νευρολογικής κάκωσης στη μικροδισκεκτομή είναι σχεδόν μηδενική. Η μόνη αξιόλογη επιπλοκή είναι η υποτροπή της κήλης σε ποσοστό 5%-10%. Υποτροπή μπορεί να παρουσιαστεί άμεσα μετά το χειρουργείο, συνήθως μέσα στους πρώτους τρεις μήνες ή σπανιότερα και χρόνια αργότερα. Ο λόγος της υποτροπής , παρόλο που αφαιρείται αρκετό δισκικό υλικό, είναι ότι νέα δισκικά τεμάχια από τον υπόλοιπο μεσοσπονδύλιο δίσκο μπορεί να απελευθερωθούν σε μεταγενέστερο χρόνο και μαζί με την μετεγχειρητική ουλή στην περιοχή να ασκήσουν πίεση στο νεύρο.
Η δημιουργία δισκοκήλης σε άλλα επίπεδα δεν έχει καμία σχέση με την επέμβαση που έγινε στον αρχικά πάσχων επίπεδο.
ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗ ΣΠΟΝΔΥΛΟΔΕΣΙΑ
Στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης, κερδίζει έδαφος η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική δηλαδή η ελαχιστοποίηση του χειρουργικού τραύματος. Η διαδικασία αυτή έχει πολλαπλά οφέλη για τον ασθενή, όπως μικρότερη ή καθόλου απώλεια αίματος διεγχειρητικά, λιγότερο έως ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο από το τραύμα, γρηγορότερη κινητοποίηση, μικρότερης διάρκειας παραμονή στο νοσοκομείο και συνολικά μικρότερο χρόνο αποθεραπείας και λειτουργικής αποκατάστασης.
Σε επεμβάσεις σπονδυλοδεσίας για την αντιμετώπιση της αστάθειας της σπονδυλικής στήλης από εκφυλιστικές παθήσεις (σπονδυλολίσθηση, μετεγχειρητική αστάθεια), από φλεγμονώδεις παθήσεις, καθώς και από κακώσεις (κατάγματα σπονδύλων), ήταν αναγκαίο μέχρι πρότινος να γίνονται μεγάλα χειρουργικά τραύματα (μεγαλύτερα από 20-25cm). Σε αυτού του είδους τα χειρουργεία είναι απαραίτητο να αποκολλώνται πλήρως οι αυτόχθονες μύες της σπονδυλικής στήλης για την αποκάλυψη των σπονδύλων που πρέπει να σταθεροποιηθούν με τα υλικά της σπονδυλοδεσίας (βίδες και ράβδοι). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την πρόκληση μεγάλου τραύματος στο μυϊκό σύστημα, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μεγάλο χρονικό διάστημα αποθεραπείας και αρκετές φορές να καθυστερεί ιδια πλήρης λειτουργική αποκατάσταση.
Τα τελευταία χρόνια, άρχισε να αναπτύσσεται τεχνολογία εισαγωγής των βιδών της σπονδυλοδεσίας χωρίς να είναι απαραίτητο να αποκαλυφθούν οι σπόνδυλοι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί σταδιακά η διαδερμική τεχνική της σπονδυλοδεσίας. Αποτελεί την πιο μοντέρνα τεχνική σπονδυλοδεσίας. Ουσιαστικά είναι η οπίσθια οσφυϊκή διαυχενική σπονδυλοδεσίαμε βίδες και ράβδους που τοποθετούνται δια του δέρματος (διαδερμικά) χωρίς μεγάλη τομή, αλλά με μικρές τομές (μήκους 1,5-2 εκατοστών έκαστη) με τη βοήθεια διεγχειρητικής ακτινοσκόπησης(C-arm).
Ως απόλυτη ένδειξη της μεθόδου θεωρείται η αστάθεια της σπονδυλικής στήλης σε ένα ή δύο επίπεδα (σπονδυλολίσθηση ή μετατόπιση σπονδύλου) και τα ασταθή κατάγματα. Μια άλλη σημαντική ένδειξη είναι η ελαχιστοποίηση του τραύματος στη μεταστατική νόσο της σπονδυλικής στήλης. Η τεχνική αυτή μπορεί να συνδυασθεί με ταυτόχρονη ή μετάχρονη αποσυμπιεση των νεύρων.
O χειρουργικός στόχος της σταθεροποίησης της σπονδυλικής στήλης και της αποσυμπίεσης των νευρικών στοιχείων επιτυγχάνεται πλήρως και με βασικό πλεονέκτημα το ελάχιστο τραύμα του μυϊκού συστήματος. Ο ασθενής κινητοποιείται άμεσα και μπορεί να εξέλθει του Νοσοκομείου σε λιγότερο από 48 ώρες. Επίσης, περιορίζεται σημαντικά ο χρόνος της αποθεραπείας και της λειτουργικής αποκατάστασης του ασθενούς. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος έως ανύπαρκτος και επιτρέπει ταχεία επάνοδο στις δραστηριότητες του ασθενούς.
Πηγή: boro.gr
Δημοσιεύτηκε στις 2 Ιουνίου, 2016
