(Απόσπασμα από την ομιλία του στην εκδήλωση του Νέου Αγωνιστή) Μια Κυβέρνηση Εθνικής Κοινωνικής Ευθύνης και Αξιοπρέπειας θα διέθετε μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ στις σχέσεις της με τον εξωτερικό παράγοντα αλλά και θα εξασφάλιζε υψηλό επίπεδο Εσωτερικής Κοινωνικής Συνοχής και Αλληλεγγύης με τα μέτρα που θα έπαιρνε. Ας αναφέρω ορισμένα ονόματα. Μ. Γλέζος – Α. Πεπελάσης – Π. Γεννηματάς και άλλοι νέοι Πεφωτισμένοι άνθρωποι υψηλής διανοητικής και τεχνοκρατικής επάρκειας. Δεν μιλώ για Οικουμενική ή Συγκυβέρνηση. Η μεγάλη όμως συμβολή αυτής της υπέρβασης θα ήταν η αποστράτευση όλου αυτού του ένοχου και ανεπαρκούς κακιστοκαρατικού πολιτικού προσωπικού. Όχι μόνον της PEPSI (ΚΚΚΑΣΟΡ) και της COLA (Ν.Δ.). Όλο το μεταπολιτευτικό κομματικό παλάτι. Το Σεράι, το καθεστωτικό Σεράι. Δεν αρκεί όμως αυτό για να μπούμε σε έναν αναγεννητικό ορίζοντα. Αυτό που είναι υπεύθυνο για το ότι η χώρα βρέθηκε ανοχύρωτη στο χείλος του γκρεμού και ρίχθηκε το 2009 – 2010 στο μάτι του χρηματιστικού κυκλώνα είναι η μεταπολιτευτική πολιτική και αναπτυξιακή παιδεία όλων των κομμάτων μη κομμάτων της μεταπολίτευσης. Κατά την γνώμη μου αποτέλεσαν υφιστάμενα, υπότροφα παραρτήματα του χρηματιστικού κεφαλαίου γιατί ποτέ δεν έβαλαν το ζήτημα του Παράγω στην Ελλάδα, του Made in Greece. Ούτε σήμερα δεν ξέρουν τι σημαίνει. Όχι μόνο η Task Force των χρηματιστών που ονομάζεται Κυβέρνηση αλλά και οι αντιπολιτεύσεις. Η ένοχη Task Force αντικατέστησε την πολιτική και τις μεταρρυθμίσεις με το κοινωνικό κρεοπωλείο, το κοινωνικό σφαγείο. Δυστυχώς δεν έχει αντίπαλο έναν ηγεμονικό εναλλακτικό πόλο. Έχουμε μια μπλοκαρισμένη Δημοκρατία*. Από αυτό απορρέει η πρόταση μου για Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης. 'Έπρεπε να γίνει το 2008, το 2009. Ποιοι είναι οι νέοι πρωταγωνιστές σήμερα; Είναι οι πρώην απέχοντες, οι πρώην θεατές που πηγαίνουν στις Πλατείες, στην Αγορά, στην Πολιτική. Είναι ο λαός του Διαδικτύου. Διακρίνει κανείς το ακατέργαστο, την σύγχυση, την Βαβέλ. Θα πρέπει όμως να αφεθούν ελεύθεροι ώστε να αναπτύξουν, να οικοδομήσουν μια άλλη ιδέα για το μέλλον, μια άλλη ιδέα της Ελλάδας. Ειδικά οι νέοι άνθρωποι αυτοί που οι προηγούμενες γενιές τους κληρονόμησαν το ψέμα, την ανοχή του κακού και την ανασφάλεια για το μέλλον πρέπει να προβάλουν μια άλλη ιδέα για την χώρα και μια νέα συμφωνία με τις προηγούμενες γενιές. Αυτό μπορεί να γίνει στα πλαίσια ενός νέου παραγωγικού συνασπισμού. Ομάδες όπως η δική σας μπορεί να συμβάλει με την διεύρυνση της θεματολογίας ώστε να φύγουμε από τα παλιά φτωχά μεταπολιτευτικά στερεότυπα και τις ξύλινες πληκτικές επαναλήψεις που συντηρούνται ακόμη. Το κακό με την μεταπολίτευση είναι ότι είχαμε μια αγράμματη δεξιά αλλά και μια άλλο τόσο αγράμματη αριστερά. Μέσα από την τραγωδία μπορεί να γεννηθεί μια νέα Ελλάδα. Η ιστορία, οι ανάγκες της χώρας απαιτούν την επιστροφή, επαναθεμελίωση του πολιτικού συστήματος, της πολιτικής με την δημιουργία νέων Πολιτικών Πρωταγωνιστών. Αυτό που εμποδίσθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες. Όταν βάφτιζαν τηλεοπτικά το παλιό νέο**. Δεν μπορεί η χώρα να παραμείνει αιχμάλωτη των μαυραγοριτών του χρηματιστικού κεφαλαίου και του χρηματιστηρίου. Ωριμάζουν οι συνειδήσεις, οι άνθρωποι ώστε να υπερβούμε το παλιό, το ψεύτικο, το χωριστό από τις Εθνικές και Κοινωνικές ανάγκες και να προτείνουμε μια αυθεντική αυτόχθονη ιδέα της χώρας. Αυτή η ιδέα μπορεί να είναι χρήσιμη για όλη την Ευρώπη, από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια. Μπορούμε να συμβάλουμε στην δημιουργία ενός νέου ιστορικού υποκειμένου που έχει ανάγκη το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τον Ευρωπαϊκό λαό. Πολύ περισσότερο από τους άλλους νομίζω αυτό είναι έργο δικό μας. Μπορούσαμε και μπορούμε να το κάνουμε.
Δημοσιεύτηκε στις 22 Οκτωβρίου, 2011
